Ponieważ mężczyznom wpaja się od dzieciństwa, że powinni panować nad emocjami, czasem rzeczywiście można odnieść wrażenie, że rozwód dotyka ich w mniejszym stopniu niż kobiety. Życie (i praca) biegną dalej zdaje się nam mówić ich zachowanie. Tymczasem okazuje się, że wszystkim rozwiedzionym mężczyznom, z którymi rozmawiałam, dokuczał brak codziennego kontaktu z dziećmi i że wszyscy oni boleśnie odczuwali rozłąkę z nimi, nawet kiedy nie mieli zastrzeżeń co do sposobu wychowywania ich przez byłe żony: „Coś ci powiem. Przechodzę najgorszy okres w moim życiu nikt nie chce mi wierzyć. Każdy mówi: »Teraz wreszcie jesteś wolny«. Wreszcie wolny… Mam poczucie winy to prawda. Jestem w takim stanie, że aż mi niedobrze, gdy dłużej o tym myślę też prawda. Mam wrażenie, że jeszcze chwila, a zwariuję zgadza się. Nie wiem, co z sobą począć i to prawda. W strasznej depresji bez wątpienia. Bez przerwy myślę o moich dzieciach wychowujących się w domu z innym mężczyzną tak właśnie. Wolny? Na pewno nie”.
