Nadnercza regulują wydzielanie do krwi adrenaliny, spełniającej w organizmie rolę bodźca do szybkiego działania. Podwzgórze, będące „emocjonalnym centrum” mózgu, wysyła do przysadki i kory nadnerczy sygnały pobudzające wydzielanie do krwi hormonów zapewniających wolno działającą ochronę przed stresem; hormony te zmieniają równowagę elektrolitową krwi, podwyższając jej ciśnienie, pobudzają wydzielanie hormonów tarczycy przyspieszających przemianę materii, umożliwiając tym samym szybszą zamianę pokarmu na energię i podnoszą liczbę leukocytów, wpływając przez to na niektóre reakcje immunologiczne i alergiczne organizmu. Wszystkie te zmiany zachodzące w sercu, naczyniach krwionośnych i mięśniach to sygnał do walki, ucieczki bądź reakcji lękowej i powstały one prawdopodobnie na skutek ewolucji w czasach, kiedy stres oznaczał bezpośrednie zagrożenie z zewnątrz. Sygnał „walka” pomagał być może człowiekowi w obronie własnego terytorium bądź w obronie towarzyszki lub towarzysza; sygnał „ucieczka” mógł pomagać w ucieczce przed dzikimi zwierzętami; sygnał „lęk” mógł być pomocny w sytuacjach, gdy zagrożeniem były siły natury.
