nich w świetle badań uważa się chroniczny gniew i irytację. Jest to irytacja utajona, która może spowodować wzrost ciśnienia krwi, a co za tym idzie, zwiększyć ryzyko zawału. W jednym z eksperymentów grupa mężczyzn między osiemnastym a dwudziestym szóstym rokiem życia, z których część cechowała się względnie wysoką, a część względnie niską wrogością wobec otoczenia, rozwiązywała łamigłówki, poddając się równocześnie pomiarowi ciśnienia krwi. U uczestników eksperymentu bardziej wrogo nastawionych do świata ciśnienie krwi podniosło się znacznie bardziej niż u osób o mniej wrogim nastawieniu, dłużej także trwał u nich powrót ciśnienia do normalnego stanu. Ciśnienie krwi osób o wrogim nastawieniu do otoczenia wzrosło jeszcze bardziej gdy laboranci celowo starali się wytrącić ich z równowagi (Suarez & Williams). Nawet u chłopców między szóstym a osiemnastym rokiem życia, pochodzących z rodzin, gdzie dominowały gniew, agresja i utarczki między domownikami, stwierdzono wyższy poziom tłuszczów we krwi (tzn. za dużo „złego” cholesterolu, a za mało „dobrego”) niż u chłopców pochodzących ze środowisk rodzinnych bardziej sprzyjających prawidłowemu rozwojowi młodego człowieka.
